Չեզոքությունը վատագույն դեպքում կոռուպցիոն գործողություն է, իսկ լավագույն դեպքում՝ ինստիտուցիոնալացված ցինիզմ, դա արտահայտողի վախկոտությունն է, որը ագրեսորին խրախուսում է գործելու այնպես, ինչպես նա է ցանկանում:
Կայծ Մինասյան
2020թ.Արցախում (Լեռնային Ղարաբաղում) հայերի պարտությունից հետո հանրային քննարկումներում գոյության փիլիսոփայական մակարդակի ճգնաժամ է բռնկվել։ Այս փորձնական ժամանակի ստեղծած ցնցումը ստիպել է հայերի, որպեսզի նրանք ծանր հարցեր սկսեն տալ և փորձել դիմակայել այդ խնդիրներին:
Ուկրաինայի պատերազմի ֆոնին Ադրբեջանի ագրեսիան Հայաստանի դեմ, մի շարք հարցեր է առաջացնում, որոնք կարելի է կառանձնացնել յոթ կետերով՝ անպատժելիություն, չեզոքություն, օրինականություն, անվտանգություն, միասնություն, իրականություն և ինքնիշխանություն:
Չեզոքություն
Չեզոքությունն այնքան թանկ է Ֆրանսիայի նախկին արտգործնախարար Ժան-Իվ Լը Դրիանի համար, որ նա, զգալով հայերի զայրույթի ողջ ծանրությունը 44-օրյա պատերազմի ժամանակ, կոչ արեց Ֆրանսիային պահպանել «իր չեզոքությունը» Լեռնային Ղարաբաղում Ադրբեջանի ագրեսիայի ժամանակ:
Չեզոքությունը վատագույն դեպքում կոռուպցիոն գործողություն է, իսկ լավագույն դեպքում՝ ինստիտուցիոնալացված ցինիզմ, դա արտահայտողի վախկոտությունն է, որը ագրեսորին խրախուսում է գործելու այնպես, ինչպես նա է ցանկանում:
Դա նշանակում է համաձայնվել դահիճի հետ, հանցանքը կատարյալ անպատիժ իրականացնելու քաջալերանք։ Մոտ երեք տասնամյակ է, ինչ Ադրբեջանի ագրեսիվ դիվանագիտությունը կենտրոնացել է տպավորություն առաջացնելու վրա, որ Հայաստանն ավելի մեծ պատասխանատվություն է կրում առաջնագծում իրավիճակի վատթարացման համար։ Համատեղ պատասխանատվության գաղափարը քարոզելը նշանակում է ծխածածկույթ ստեղծել աշխարհի ղեկավարների գլխում՝ ցույց տալու համար, որ այս հակամարտությունում չկա ոչ ագրեսոր, ոչ զոհ:
Անվերջ հայտարարելով հայկական սադրանքների մասին, որոնք անմիջապես հերքվեցին Երևանի կողմից, բայց առանց հայկական արձագանքի ամենաչնչին ազդեցությունը թողնելով համաշխարհային մայրաքաղաքների վրա՝ Բաքուն հասնում է միջազգային հանրության կաթվածահարմանը և հայկական դիվանագիտության չեզոքացմանը։
Այստեղից էլ Ժան-Իվ Լը Դրիանի չեզոքության մասին հայտարարությունները և ռազմական գործողությունների ավարտի մասին դատարկ պաշտոնական հաղորդագրությունը՝ առանց բացահայտելու, թե ով է ագրեսորը: