Հայցազրույց Ֆրանսիահայ քաղաքագետ Կայծ Մինասյանի հետ։
-ՌԴ ՊՆ պաշտոնական ներկայացուցիչը հայտարարեց, որ Ղարաբաղում Իսկանդեր չի օգտագործվել և որ Փաշինյանին ապակողմնորոշել են: Ի՞նչ եք կարծում, ինչու՞ Մոսկվան որոշեց աջակցել Փաշինյանին: Արդյոք կլինի այդ աջակցությունը նաև առաջիկա պրոցեսներին:
– Ես չեմ մեկնաբանի «Իսկանդեր» հրթիռների շուրջ առաջացած հակասությունները: Մյուս կողմից, Ռուսաստանի և Հայաստանի կապի վերաբերյալ ես կասեմ, որ Վլադիմիր Պուտինը սատարում է միայն Ռուսաստանի շահերը: Նոյեմբերի 9-ից նա սատարում էր Նիկոլ Փաշինյանին, քանի որ Հայաստանի վարչապետը համազոր ստորագրեց հրադադարի պայմանագիրը, և այժմ Փաշինյանը կուտի Պուտինի ձեռքից: Միևնույն ժամանակ, Վլադիմիր Պուտինն ընդդիմության մեջ 17 կուսակցություններ ունեցող դաշինքում ընկերներ ունի, և այս պահին նա նրանց կարիքը չունի: Պուտինը ցանկանում է ներկայանալ որպես «հայերի բարեկամ» ՝ միաժամանակ խաղալով հրշեջի ու հրկիզողի դերում: Նա ուրախացավ Հայաստանի խոցելիությունից: Պուտինը խաղում է Հայաստանում մեծամասնության և ընդդիմության հետ: Եվ մի օր, նա կասի, որ արձակուրդն ավարտվել է:
-Ինչու՞ է Թուրքիան անհանգստացած Հայաստանում ռազմական հեղաշրջման վտանգով:
-Թուրքիան սատարում է նոյեմբերի 9-ի համաձայնագիրը, ուստի աջակցում է նրանց, ովքեր ստորագրել են այն: Ես հավատում եմ, որ Թուրքիան ցանկանում է թաղել հայկական հարցը, հայդատիզմը: Էրդողան ուզում է, որ վերջ տանք այս հարցին: Հայերի ռազմական պարտությունը նրա ռազմավարության ելակետն է: Ալիևի հետ միասին նա ցանկանում է թաղել Արցախի հարցը: Եվ նա ցանկանում է ապաքաղաքականացնել Հայաստանը և այն վերածել Կովկասի Լիխտենշտեյնի: Պետություն, որը չունի քաղաքական կամ ռազմավարական հետաքրքրություն: Հետո նա ուզում է մեկնել Վաշինգտոն և ասել ամերիկացիներին ՝ մի՛ սատարեք Հայոց ցեղասպանությունը ճանաչելու գաղափարին, Թուրքիան և Հայաստանը համագործակցում են: Եվ այսպես, Էրդողանը մտադիր է թաղել հայ դատը: Բայց նա չի հասնի այս նպատակին: Չի ստացվի:
-Փաշինյանի առաջարկած արտահերթ ընտրությունները մերժում են փողոց դորս եկած ուժերը: Ո՞րն է ելքը:
Անկեղծ ասած, Հայաստանից դուրս, իշխանությունն ու ընդդիմությունը սրտաճմլիկ, ամոթալի տեսարանի տպավորություն են թողնում: Բավակա’ն է: Կանգնեցրե’ք շառլատաններին բոլոր կողմերից: Հայկական պետության ապագան վտանգված է, երկու կողմերն էլ պետք է դադարեն մտածել ռեժիմները փրկելու կամ ոչնչացնելու մասին: Եթե Հայաստանն այնտեղ է, որտեղ կա, բոլորն էլ մեղավոր են.
մեղավոր են նրանք, ովքեր թալանել են պետությունը 1991 թվականից ի վեր: 17 կուսակցությունների կոալիցիան գտնում է, որ հին ռեժիմը ոչ մի տարածք չի կորցրել, բայց հիմարներ, ձեր վարած քաղաքականությունը Հայաստանից վտարել է 1.500.000 հայերի: Գուցե դուք տարածքներ չեք կորցրել, բայց ոչ միայն կոնկրետ ոչինչ չեք ձեռնարկել պետությունը կառուցելու և Հայաստան-Սփյուռք վերամիավորումը շահագործելու համար, այլ նաև ոչինչ չեք ձեռնարկել Հայաստանի արտագաղթը կասեցնելու համար: Ուրեմն լռեք:
Մեղք ունեն նաեւ նրանք, ովքեր պատերազմում պարտվել են 2020 թվականին: Նիկոլ Փաշինյանը չի կարող ասել «Պարտության համար առաջին հերթին ես եմ պատասխանատու», և այս թեզին քաղաքական թարգմանություն չտալ, կարծես կյանքը նորմալ շարունակվում է: Ոչ ոք անփոխարինելի չէ, և ոչ մի ռեժիմ չի պատկանում Հայաստանին: Այսպիսով, դուք նույնպես լռեք:
Մենք պետք է ողջունենք հայ ժողովրդի իմաստությունը, պատասխանատու և հանգիստ, շատ ավելի հասուն է քան իշխանության և ընդդիմության շառլատանները: Միջազգային հանրությունը սկսում է ծիծաղել հայկական «էլիտաների» սիրողականության վրա: Դադարեցրեք այս դիմակահանդեսը, յուրաքանչյուր կուսակցություն, յուրաքանչյուր առաջնորդ, յուրաքանչյուր ընտրված պաշտոնյա պետք է պատասխանատվություն ստանձնի և պայմաններ ստեղծի երրորդ ճանապարհի համար `հանուն Հայաստանը պահպանելու: Բոլորին մնում է նախ մտածել ընդհանուր շահի մասին: Ճգնաժամից դուրս գալը պահանջում է պայմանների բավարարում երրորդ ճանապարհով :
Հանրապետության Նախագահի շուրջ բանակցությունները բերելու են երկու հնարավորության. 1) կա՛մ կառավարության փոփոխություն վարչապետ Նիկոլ Փաշինյանի շրջապատում գտնվող չեզոք և խորհրդարանական ընդդիմություն մարդկանց հետ, ապա արտահերթ ընտրությունների կազմակերպում:
2) կամ Նիկոլ Փաշինյանի հրաժարականը ժամանակավոր հիմունքով փոխարինվելու է նրա խորհրդարանական մեծամասնության անդամով կամ նրա հեռացող կառավարության կողմից, և արտահերթ ընտրությունների կազմակերպում, որի արդյունքում Նիկոլ Փաշինյանը կկարողանա իրեն ներկայացնել որպես ապագա վարչապետ:
-Կա՞ այլընտրանք նորերի ու հների միջև: Ի՞նչ անի հասարակությունը
-Եվս մեկ անգամ մենք պետք է ողջունենք հայ ժողովրդի և Հայաստանի քաղաքացիների իմաստությունը իրենց պետությունը փրկելու գործում կոչ անելով ինչպես իշխանության, այնպես էլ ընդդիմության առաջնորդներին պատասխանատվություն ցուցաբերել:
Ավելին, Սահմանադրությունը շատ վատ է գրված: Այն պետք է շտապ վերանայվի ՝ միևնույն ժամանակ մնալով խորհրդարանական համակարգում, բայց պարզեցնելով Խորհրդարանի լուծարման կարգը: Ներկայումս Սահմանադրությունը վտանգավոր է:
-Ալիևը հայտարարում է, թե գերիներին վերադարձրել է, մնացյալ անձինք դիվերսանտ են եւ ահաբեկիչ: Բարձրացնում է հարցի քաղաքական գինը: Պատահակա՞ն է, որ դա անում է Հայաստանում ներքաղաքական լարման աստիճանի աննախադեպ բարձրացմանը զուգահեռ:
-Ցավոք, ցանկացած մարդ իր տեղում, բռնապետության գլխին, նույնը կաներ: Ալիևը ձեռքերը շփում է և բարձրացնում խաղադրույքները հայ բանտարկյալների հարցում: Դա ցավալի է, բայց բռնապետից ոչ մի դրական բան չի կարելի ակնկալել: