Հնդկաստանը, ինչպես նշեց ԱրծրունՀովհաննիսյանը, եղել և մնում է Հայաստանիհամար ամենալավ այլընտրանքը, և ինքը դրամասին խոսում է դեռևս 2014թ.-ից: Հնդկականզինանոցից օգտվելը կարող է բեկումառաջացել ռազմավարական ևտակտիկական առումով, եթե խոսքն իհարկեգնում է մի քանի հարյուր մլն դոլարի մասին, որով հնարավոր է մեծ քանակությամբ զենքերգնալ, բայց պարտադիր է, որ այդ զենքերըարագ հասցվի Հայաստան և արագ մարսվի:
Արծրուն Հովհաննիսյան
Պետրոս Ղազարյանի հյուրն է է ՊՆ նախկինխոսնակ, դասախոս, ԱԺ պաշտպանության ևանվտանգության հարցերի մշտականհանձնաժողովի փորձագետ պահեստազորիգնդապետ Արծրուն Հովհաննիսյանը:
Արծրուն Հովհաննիսյանը մի քանի օր առաջ է վերադարձել դիրքերից, ուր մարտականհերթապահություն է անցկացրել շուրջ մեկ ամիս: Հովհաննիսյանն ասաց, որ զորքերիբարոյահոգեբանական վիճակը բարձր, կայունվիճակում է գտնվում, հրաձգային զենքերի պակասչկա: Այլ, գերճշտգրիտ զենքերի հաշվով իհարկեպակաս կա և այդ մասին գիտեն բոլորը: Հիմա մերխնդիրը շատ արագ զինվելն է, որը միակ հստակ ձևնէ ռազմական հավասարակշռությունը վերակագնելուհամար:
Արծրուն Հովհաննիսյանն այդ առումով բավականլայն անդրադարձ կատարեց հնդկականսպառազինությանը, խոսելով դրանց որակականհատկությունների մասին: Հնդկական ռազմականգիտությունը բավական լավ զարգացած է և հրաշալիորեն կարողանում է տեղայնացնելամենատարբեր նշանակության զինատեսակներ: Հնդկաստանն այսօր ունի СУ-30 կործանիչներիամենամեծ բազան, նույնիսկ ռուսներից էլ մեծքանակությամբ և ընդ որում կարևոր է նաև այն, որհնդիկները ռուսներին նաև գերազանցում են այդկործանիչների զինման հարցում: Կոպիտ ասած, հնդիկները ավելի շատ զենք են կարողանում լցնելկործանիչի թևերի տակ, քան ռուսները: Հնդիկներընաև ժամանակին գնել են խորհրդային զենքի բոլորպլատֆորմները: Չկա խորհրդային որևէզինատեսակ, որ հնդիկները չունենան: Հնդիկներըխորհրդային զենքից ու խորհրդային արդենմերժված ճանապարհից հրաժարվել են 1990-ականների վերջերին և արդեն 2000-ականներից լայնթափով համագործակցություն են սկսել և՛ ԱՄՆ, և՛Եվրոպայի հետ: Համագործակցությունը եղել էինչպես ինքնաթիռների, այնպես էլ հրետանայինմիջոցների, իսկ այժմ նաև անօդաչու թռչողհարվածային, կամիկաձե միջոցների առումով: Հնդկական ռազմական տեխնոլոգիաներըկարողացել են շուրջ քսան տարի ամենալայնփորձարկումնեի միջոցով ձեռք բերել աշխարհիլավագույն զինանոցներից մեկը: Հնդկաստանը, ինչպես նշեց Արծրուն Հովհաննիսյանը, եղել և մնում էՀայաստանի համար ամենալավ այլընտրանքը, ևինքը դրա մասին խոսում է դեռևս 2014թ.-ից: Հնդկական զինանոցից օգտվելը կարող է բեկումառաջացել ռազմավարական և տակտիկականառումով, եթե խոսքն իհարկե գնում է մի քանիհարյուր մլն դոլարի մասին, որով հնարավոր է մեծքանակությամբ զենքեր գնալ, բայց պարտադիր է, որայդ զենքերը արագ հասցվի Հայաստան և արագմարսվի: Նույնիսկ եթե մենք որոշենք պահպանել հինու մերժված խորհրդային ռազմական ուղով, միևնույնէ Հնդկաստանից կարող ենք գնել ու լրացնել, թարմացնել հայկական զինանոցը: ԱրծրունՀովհաննիսյանը նաև համեմատություն արեցռուսական ու հնդկական մի քանի զինատեսակներիմիջև, ցույց տաով դրանց որակականտարբերությունները և ընդգծեց, որ հնդկականնանփոխարինելի այլընտրանք է հայաստանիհամար:
Ինչ վերաբերումէ պարսկական զինատեսակներին, ապա Արծրուն Հովհանիսյանն ասաց, որ պարսկականը թեև չունի այն բարձր մարտավարատեխնիկական բնութագիրը, ինչ և հնդկականը, բայց այն վիճակիի համեմատ, որ հիմա մեզ մոտ է, դրանք մեզ շատ են պետք:
Արծրուն Հովհաննիսյանն անդրադարձավ նաևռազմական հայեցակարգին ու ասաց, որ մենք, իտարբերություն ադրբեջանցիների, ընտրել ենքխորհրդային մեռած ու մերժված ռազմականճանապարհը: Մինչև 70-ականները աշխարհումլավագույնը գերմանականն էր, իսկ հետոամերիկյանը: Խորհրդայինը ինչ որ անհաջող ումերժված այլընտրանք էր, բայց մենք նույնիսկ դաչկարողացանք իրականացնել, այն էլ ավելիփչացրեցինք կոռուպցիայով ու ընդհանրապեսանպետք դարձրինք առանց այն էլ հնացած այդմոդելը: Մեզ պետք է ռազմական մի քանիհիմնարարա փաստաթղթեր ստեղծել, պետք է հիմքըփոխել, պետք է զարգանալ ու թարմանալ: Մենքհրաշալի սպայակազմ ու զինված ուժեր ունենք, որոնք սիրում են հայրենիքը, պատրաստ են կյանքըտալ հայրենիքին և նրանց նորմալկազմակերպական ու վերահսկողականմեխանիզմներ են պետք:
Խոսք գնաց նաև ռուս-ուկրաինական ճակատից: Արծրուն Հովհաննիսյան ընդհանուր հայացք նետեց արևմտյան ճակատին, մասնավորապես Խերսոնին և ասաց, որ պատերազմը հավանաբար կմտնի ծանր, քայքայող փուլ, և հնարավոր է նույնիսկ դադար գրանցվի: