Հակոբ Բադալյան
Լսում ես գրեթե ցանկացած ընդդիմադիր գործչի, ուժի գնահատական առկա իրավիճակին ու կառավարմանը, լսում ես հանրությանն ուղղված խոսքերը ու արձանագրում, որ 29 տարում չի փոխվել ոչինչ: Օրինակ, կարող ես կարդալ երեք ուժերի հանրահավաքի մասին հայտարարությունը ու դրանում չգտնել գրեթե ոչ մի էական տարբերություն ասենք 94, 96, կամ 2003 կամ որեւէ այլ թվականի հանրահավաքի հայտարարության համեմատ: Իսկ դրսում 21-րդ դարն է:
Ստորև «Բարգավաճ Հայաստան», «Հայ Յեղափոխական դաշնակցություն» և «Հայրենիք» կուսակցությունների հայտարարությունը հոկտեմբերի 8-ին Ազատության հրապարակում կայանալիք համապետական հանրահավաքի մասին․
«2018 թ. գարնանը համաժողովրդական շարժումը ստեղծեց երկրի զարգացման որակապես նոր հնարավորություններ: Հանրության մոտ ձևավորվեց արատավոր բարքերը պատմության գիրկն ուղարկելու, երկրում արդարություն հաստատելու, երաշխավորված և առավել բարեկեցիկ ապագա ունենալու արդարացի սպասելիքներ:
Անցած ավելի քան երկու տարիների ընթացքում հանրության սպասելիքները չեն արդարացել։ Իշխանությունը ձախողել է ամենուրեք: Վտանգված է երկրի զարգացման հեռանկարը: Իշխող քաղաքական ուժը փաստել է մեր ազգային պետականությանն ուղղված մարտահրավերները դիմագրավելու անկարողությունը:
«Բարգավաճ Հայաստան», «Հայ Յեղափոխական դաշնակցություն», «Հայրենիք» կուսակցությունները, գնահատելով երկրում ստեղծված իրավիճակը, անխուսափելի համարելով նոր որակի և ազգային իշխանության ձևավորման հրամայականը, ս.թ. հոկտեմբերի 8-ին ժ. 18։00-ին, Ազատության հրապարակում հրավիրում են համապետական հանրահավաք»: