Մամուլի որոշ հրապարակումներից, քաղաքագիտական ենթատեքստային ակնարկներից հասկացվում է, որ Ադրբեջանում Ռուսաստանի ներկայությունը հանրային աջակցություն չունի, եւ Մոսկվա-Բաքու «սիներգիան» կառուցված է Պուտին-Ալիեւ պայմանավորվածությունների վրա:
Հակոբ Բադալյան
Պաշտոնական Բաքուն իշխանամերձ լրատվամիջոցներով տարածաշրջանում Արեւմուտքի ծրագրերից «անհանգստություն» է տիրաժավորում, որ նկատելիորեն ուժեղացել է Բրյուսելում Հայաստանի վարչապետի, ԱՄՆ պետքարտուղարի եւ Եվրահնաձնաժողովի նախագահի հանդիպման նախօրեին: Հատկանշական է, որ այդ, ինչպես նաեւ Արեւմուտքին վերաբերող բազմաթիվ այլ հարցերում Բաքվի եւ Մոսկվայի գնահատականները համընկնում են,- գրում է «Թուրան» գործակալության քաղաքական մեկնաբանը եւ ավելացնում, որ «Արեւմուտքը զինում է Հայաստանին» քարոզչակաղապարը «ոչ մի առնչություն չունի իրականության եւ Ադրբեջանի շահերի հետ»:
Դիտարժան է, որ այս գնահատականը հաջորդում է ԱՄՆ պետքարտուղար Բլինքենի եւ Իլհամ Ալիեւի հեռախոսազրույցին, որի մասին Ադրբեջանի նախագահի պաշտոնական կայքը նման դեպքի համար արտառոց ծավալուն տեղեկատվություն է տարածել՝ ի տարբերություն պետքարտուղարության, որ բավարարվել է ընդհանուր բնույթի ձեւակերպումներով: Ադրբեջանական գործակալությունը փաստացի ակնարկում է, որ «Արեւմուտքը զինում է Հայաստանին, որպեսզի ապակայունացնի Հարավային Կովկասը» քարոզչական նարատիվն ադրբեջանական չէ կամ առնվազն միայն ադրբեջանական չէ, եւ Բաքուն գտնվում է Մոսկվայի ազդեցության տիրույթում, ինչը հակասում է Ադրբեջանի ազգային շահերին:
Բլինքեն-Ալիեւ հեռախոսազրույցից հետո Ադրբեջանի խորհրդարանի իշխանական պատգամավոր Բաբաօղլին ասել է, որ Իլհամ Ալիեւը ձգտում է «չեզոքություն պահպանել եւ չներգրավվել ԱՄՆ, Իսրայել եւ Իրան դիմակայությանը»: ՆԱՏՕ-ի գլխավոր քարտուղար Ստոլտենբերգի Բաքու այցին հաջորդած՝ ադրբեջանցի քաղաքագետներից մեկի արձագանքից հասկացվում էր, որ Արեւմուտքը Բաքվի առջեւ «խնդիր է դրել» դիտարկել Կասպից ծովում Իրան-Ռուսաստան նավագնացությունը: «Մենք տեղեկություններ չունենք, որ Իրանը Ռուսաստանին բալիստիկ հրթիռներ է տրամադրում»- Բլինքեն-Ալիեւ հեռախոսազրույցից կարճ ժամանակ անց ասել է Պենտագոնի խոսնակը:
Բլինքենը զգուշացրե՞լ է Ալիեւին, որ Արեւմուտքի հարցում Մոսկվայի հետ համերաշխությունը «սպառնում է Ադրբեջանի շահերին»: Բաքվում «տնային աշխատանք» կատարվու՞մ է՝ գնահատելու Ռուսաստանից «երես թեքելուց ենթադրվող ռիսկերը»: Մամուլի որոշ հրապարակումներից, քաղաքագիտական ենթատեքստային ակնարկներից հասկացվում է, որ Ադրբեջանում Ռուսաստանի ներկայությունը հանրային աջակցություն չունի, եւ Մոսկվա-Բաքու «սիներգիան» կառուցված է Պուտին-Ալիեւ պայմանավորվածությունների վրա:
Բացառված չէ, որ «այլընտրանքի քարոզչությունը» նույնպես ուղղորդված է Ալիեւի աշխատակազմից, բայց «Թուրանի» մեկնաբանն, ըստ էության, այն միտքն է զարգացնում, որ Արեւմուտքը սատարում է Հայաստանի ինքնիշխանությանը եւ տարածքային ամբողջականությանը, բայց ո՞րն է Մոսկվայի երաշխիքը, որ նոր էսկալացիայի դեպքում «Զանգեզուրի միջանցքը կբացվի»: Ըստ էության, նա հասկացնում է, որ Ռուսաստանը չունի «Զանգեզուրն Ադրբեջանին վերադարձնելու» ներուժ կամ «չէր ցանկանա, որ Ադրբեջանն այդքան ուժեղ լիներ»: Միաժամանակ, կարծես, տպավորություն է փոխանցվում, որ Արեւմուտքն էլ «չի կարող Լեռնային Ղարաբաղը վերադարձնել Հայաստանին» կամ «նրան ձեռնտու չէ, որ Հայաստանն այդքան ուժեղ լիներ»:
Այդպե՞ս է Բլինքենին հասկացել Ալիեւը: Դա հայ-ադրբեջանական կարգավորման՝ Արեւմուտքի առաջարկած «մոդու՞սն է»: Իսկ եթե Ալիեւը հասկանում է, բայց չի կարող ոչ միայն սեփական ֆոբիաները, այլեւ ԼՂ հարցում Ռուսաստանին «պարտամուրհակ մարելու» բարդությունը հաղթահարե՞լ:
Հոդվածը՝ 1in.am կայքից։