Այլընտրանքային Պատմություն

Եթե հայոց պատմությունը լիներ միայն կորուստների ու ձախողումների պատմություն, մենք այսօր բնականաբար չէինք լինի: Չի կարող մի ժողովուրդ 2-3 հազար տարի շարունակ ձախողվել եւ այդուհանդերձ լինել: Հրանտ Տէ

Ռուս-Թուրքական Վանդակ

Մաս 9-րդ «Հայական քաղաքական միտքը չէր կողմնորոշվում, թե ինչ անել և շարունակում էր կառչած մնալ ռուսական դիրքորոշումից, չնայած, որ ռուսներն արդեն ոչ մի ներկայություն չունեին Անդրկովկասում և նույնիսկ

Հանրապետություն

Փետրվարի 15-ին կայացած Սեյմի հերթական նիստում մեծամասնությունը գտնում էր, որ պետք է հաշտություն կնքել Թուրքիայի հետ, սակայն նույն սկզբունքով, որով առաջնորդվում էին բոլշեւիկները՝ առանց անեքսիայի, ռազմ

Այլընտրանքային Պատմություն

Քանի դեռ կար թուրքերի ձեռամբ հայերի վճռական պարտության հույսը, ռուսները խուսափում էին ուղիղ միջամտությունից: Հրանտ Տէր-Աբրահամեան  Առաջին Հանրապետության այլընտրանքային պատմությունը Մաս V.

Խաղաղություն Խրճիթներին, Պատերազմ Պալատներին

Հայաստանում հեղափոխությունը դեռևս չի գիտակցում իր ընդհանուր փիլիսոփայական տրամաբանությունը: Չի գիտակցում նաև հեղափոխական տրամաբանության փիլիսոփայությունը: Փոխանակ գաղափարական և կազմակերպական առումով

Ռուս-Թուրքական Վանդակ

Մաս 8-րդ Օգտվելով այս ողջ խառնաշփոթից ու ռուսների, պատերազմից դուրս գալու տրամադրությունից, թուրքերը որոշեցին մաքրել Անդրկովկասի հարցերը և նախ 1917թ.

Այլընտրանքային Պատմություն

«Հայաստանի գյուղացիությունը երկրի անկախության հենարանն էր, հիմնական զոհաբերողը պատերազմում, բայց նաեւ նվիրվածը ազգային իղձերին: Մյուս կողմից՝ այն հիմնական ճնշված դասակարգն էր դեռեւս ցարական տիրապետու

Օրուելի Կրկնամիտքն ու Հայաստանյան Նորալեզուն

«Շատ լավ» բառի փոխարեն մենք չասենք «գումարածլավ», բայց չէ որ մենք հենց այս պահին հրաշալի, շատ լավ, չքնաղ, ընտիր, սքանչելի, հոյակապ և այդ իմաստներով հոմանիշներ այլևս քիչ ենք կիրառում և այդ ամենին մի բ

Վտանգավոր Իրադարձությունների Կիզակետում

Ընթանում է ոչ թե ու ոչ միայն կովկասյան գերակայության համար մղվող պայքար, այլև նոր, համաշխարհային գերակայության պայքար և Անդրկովկասը այդ ամենի բաղկացուցիչ մասն է: Տարածաշրջանում շահագրգիռ հետաքրքրությ

Այլընտրանքային Պատմություն

Հայկական զորքը Կարսից նահանջելով հասնում էր Արփաչայի ափերին: Դրանց մեծ մասը, հատկապես կենտրոնական թեւը, չնայած բավականին մեծ թիվ էր կազմում, բայց լիովին բարոյալքված էր: Հրանտ Տէր-Աբրահամեան   Ա