Հայաստանը Չպետք Է Քավության Նոխազ Դառնա
Ամբողջ հայությունն իր հանրաքվեով նոր մոտեցում պետք է ունենա և աշխարհին ապացուցի, որ ինքը կարող է ինքնուրույն ապրել, ոչ մեկի վրա հույս չդնի: Արբակ Խաչատրյան Ամեն ինչ պետք է անել, որ խնդիրներ
Ամբողջ հայությունն իր հանրաքվեով նոր մոտեցում պետք է ունենա և աշխարհին ապացուցի, որ ինքը կարող է ինքնուրույն ապրել, ոչ մեկի վրա հույս չդնի: Արբակ Խաչատրյան Ամեն ինչ պետք է անել, որ խնդիրներ
Նոյեմբերի 30-ին թուրքերն ուղարկում են պայմանագրի իրենց տարբերակը, համաձայն որի՝ Կարսի նահանգը, Սուրմալուն անցնում էին Թուրքիային, Նախիջեւանն ու Զանգեզուրը պետք է լինեին Ադրբեջանի հովանավորության տակ։
Հայաստանը, որ քաղաքակրթական խաչմերուկներու մէկ բանալին է, կրնայ շարունակել իր երթը՝ առանց սպասելու, որ կայսրութիւնները փուլ գան, բայց այսօրուան կտրուածքով կրնայ շատ սուղ գին վճարել, եթէ Արեւմուտք
Ստալինը չէր բացառում նաեւ, որ թուրքերը կարող էին փորձել շարժվել Բաքու, ինչը իրականություն լինելու դեպքում կնշանակեր Խորհրդային Ռուսաստանի ազդեցության կորուստ Անդրկովկասում։ 1920թ.
(մաս ութերորդ) Ռուսաստանից Հայաստանում տարածվող ապատեղեկատվական հոսքերի առանձին, կարևոր ուղղություն է այն պատումը, ըստ որի՝ Հայաստանից, ինչպես նաև ողջ Հարավային Կովկասի տարածաշրջանից Ռուսաստան
Արցախում տեղի ունեցած իշխանափոխության շարունակությունը Հայաստանում է լինելու, որպեսզի հայերն ամբողջապես ձեռք քաշեն Արցախի հայերին վերաբերվող ցանկացած իրավունքների քննարկումներից և բացեն Զանգեզո
Ժողովուրդը պիտի ապրի իր կյանքն առաց որևէ կոնկրետ գծից կախված լինելու: Ամեն հարց ունի իր չափը, սահմանը: Մեր կյանքը չպիտի մեկ հարցից կախված լինի, մենք չպետք է մեկ դաշնակցի սպասումով ապրենք: Նազարեթ
Արցախում ակտիվորեն աշխատում է 5-րդ շարասյունը, որը զբաղված է ռուսական հրամանները կատարելով՝ երբեք դրանք չքննարկելով և չմտահոգվելով իրենց արածի համար: Սամվել Բաբայան 1inTV-ին զրուցել է գեներալ-լ
Նոյեմբերի 16-ին թուրքական զորքերը վերցնում են Ջաջուռը, եւ հայկական ուժերը նահանջում են մինչեւ Համամլու (Սպիտակ)։ Նոյեմբերի 22-ին Հայաստանի կառավարությունն ընդունում է զինադադարի պայմանները՝ միաժամանա
Կարսի անկման պատճառների թվում հաճախ նշվում է նաեւ բոլշեւիկյան քարոզչության բացասական ազդեցությունը հայ հանրության եւ բանակի վրա։ 1921թ.