Եթե Հայաստան չեն ուզում գալ, գոնե թող Ղազախստան գնան, միայն թե դուրս պրծնեն այդ երկրից։ Հայերը աշխարհի տարբեր երկրներում համայնքներ ունեն և միայն Ռուսաստանն է, որ հայ համայնքին օգտագործում է Հայաստան
«Ուկրաինական կարգավորման մեդվեդեւյան ծրագիրն» ուշագրավ է նաեւ նրանով, որ մի շարք կետեր գրեթե մեկը՝ մեկին հակընկնում են այն քայլերին, որ անցած սեպտեմբերի 19-ին Ադրբեջանն իրականացրել է Արցախում։
Խաղաղությունը հավասարակշռությունն է, ցանկացած առումով, այլ ոչ թե կողմերից մեկի ռազմա-քաղաքական զրոյացումը։ Հակոբ Բադալյան Խաղաղությունը մոտենու՞մ է, թե՞ խեղվում Հայաստանը պետք է բացի «Զա
Ունենալով մոտ 30․000 քմ պետություն,- ինչը երկրագնդի այս բեհեղզեբուղյան հանգույցում պարզապես բարեբախտություն ու երջանկություն է,- չենք պատկերացնում այն և չենք ուզում այն տեսնել իբրև մեր զորությու
Սա լրջագույն մարտահրավեր է, ինչի նկատմամբ հավասարապես պետք է ընկալունակ գտնվի Հայաստանի իշխանությունը, քաղաքական ողջ համակարգը, փորձագիտական հանրությունը: Հայաստանը ոչ մի առումով վա-բանկ գնալ չի
Հայաստանն ինչու՞ պետք է պաշտոնական մակարդակում զբաղվեր Ադրբեջանի հավակնությունները դե ֆակտո լեգիտիմացնելու հռետորաբանությամբ, եթե ուներ հավասարաակշռված գործընթացի իրական, համոզիչ եւ ծանրակշիռ աջա
Այս համատեքստում Պուտինին ի՞նչ է առաջարկում կամ առաջարկելու էրդողանը, եթե Ռուսաստանի նախագահի այցն առաջիկա ապրիլին իրոք կայանա: Շվեյցարիայի Խաղաղության համաժողովին այլընտրա՞նք: Իսկ ի՞նչ պլատֆորմո
Եթե առկա է հայ-ադրբեջանական կարգավորման հնարավորություն՝ ինչպես Ղազախստանի նախագահ Տոկաեւի հետ բանակցություններում «հույս է հայտնել» Իլհամ Ալիեւը, ապա Ադրբեջանն ինչու՞ է երկարաձգել «հատուկ կարանտինայ
Հանրության 60 տոկոսի վստահությունը շահելը ամենից բարդն է, որովհետեւ այդ 60 տոկոսը չի վստահում ոչ թե զգայական, այլ թերեւս գերռացիոնալ հիմքով։ Հակոբ Բադալյան Հայաստանի ընդդերքում եռացող լավան
Արդյո՞ք դա նշանակում է հրաժարում պետական եւ ազգային ինքնության հիմքերից, թե՞ փոփոխություն հասարակական հարաբերություններում, կառավարման մոտեցումներում, էլիտաների վարքագծում, փոփոխություն ինստիտուց
