Պատմության Կրկներգը
Հայ ժողովուրդին հոգեմտաւոր սերուցքը դարձեալ զոհաբերուեցաւ Հայաստանն ու հայութիւնը գլխատելու ահաւոր ոճրագործութեան մը, բայց այս անգամ արդէն ոչ-թուրք, այլ հայանուն եւ հայութենէ պարպուած պոլշեւիկ չեկիստ
Հայ ժողովուրդին հոգեմտաւոր սերուցքը դարձեալ զոհաբերուեցաւ Հայաստանն ու հայութիւնը գլխատելու ահաւոր ոճրագործութեան մը, բայց այս անգամ արդէն ոչ-թուրք, այլ հայանուն եւ հայութենէ պարպուած պոլշեւիկ չեկիստ
Թաթարների պաշտպանությունը ճեղքելու նպատակով Նժդեհը մեկ վաշտով շարժվում է դեպի Չիմանդաղ, ապա՝ Հալիձոր՝ իր հետ տանելով պայթուցիկ տակառները։ Եվս մի խումբ մարտիկներ Ղզղալայից պետք է գրոհեին թշնամու թիկու
Անհրաժեշտ է տեղական իւրայատկութիւնները պահել, բայց միաժամանակ հասարակաց գիծերը, որոնք կ՚երաշխաւորեն ու կ՚ապահովեն մեր ամբողջականութիւնը, մեր միութիւնը պէտք է շեշ
Ադրբեջանն այսօր որդեգրել է հետևյալ մարտավարությունը՝ սողացող պատերազմ, փոքր էսկալացիաներ, ինչի հետևանքով նա թեկուզ քիչ, բայց նորանոր պատերազմներ է վերցնում թե՛ Հայաստանի Հանրապետությունից և թե՛ Արցախ
Նման համաժողովրդական միասնության բացակայությունն էր հիմնական պատճառներից մեկն այն բանի, որ հայերին չհաջողվեց դե ֆակտո ստեղծել այն Ազատ, Անկախ և Միացյալ Հայաստանը, որի կայացումը նախատեսված էր Սևրի պայ
Ապրիլ 7ին, դարաւոր մեր աւանդութեանց մէջ պահպանուած Հայ Մօր սրբանկարին կողքին, կ’արժէ պահ մը հակիլ նաեւ սիրտ ճմլող եւ ցաւ պատճառող վիճակագրական այս մանրամասնութեան վրայ, որպէսզի Մայրութեան եւ Գեղեցկու
Հայաստանը պարզապես չունի պետք եղած չոր ուժը՝ Ադրբեջանի հետ լայնամաշտաբ բախումներու գնալու, կամ այն սանձելի դարձնելու համար, և Ադրբեջանը գիտակցում է այդ իրականությունը։ Վիգեն Հովսեփյան ՌԴ-Ն Ի ՎԻ
Չնայած բանակցային գործընթացին, Թիֆլիսում եւ Բաքվում մշտական հանդիպումներին, Ադրբեջանը շարունակում էր ռազմական գործողությունները։ Այս մարտավարությունը ակտիվորեն կիրառում էին նաեւ թուրքերը 1918թ.
Հնարավո՞ր էր արդյոք խուսափել 44-օրյա պատերազմից, կային քայլեր, որ Երևանը արել է դրա համար, սակայն չի ստացել բավարար արդյունք, և կայի՞ն քայլեր, որոնք պատրաստվում էին, սակայն ուշացել են տարբեր պատճառնե