Ինչի՞ հետ համեմատենք դաշնակցական ինքնությունը։ Եվրոպական կուսակցությունների ինքնության հե՞տ: Ո՛չ։ Ինտերնացիոնալի՞ ինքնության հետ: Այո՛, եթե հիմնվենք Քրիստափորի մոդելի դաշնային մասնաճյուղերի ինքնավարության և ազգային, կանտական և համամարդկային բնույթի ընդունման երկակի սկզբունքի վրա, ի տարբերություն Մարքսի Առաջին Ինտերնացիոնալի (1864-1876 թթ․) կամ Երկրորդ Ինտերնացիոնալի ...
Քրիստափորը դեմ է Ժամանակի բռնապետությանը, նա հաղթահարում է այն՝ ճարպկորեն զուգադրելով մոտակա ծրագիրը և հեռակա ծրագիրը։ Քրիստափորը դեմ չէ տեղական անջատողականությանը, նա դուրս է գալիս դրա սահմաններից։ Քրիստափորը չի ընտրում դիվանագիտության և պարտիզանական պատերազմի միջև, նա անցնում է դրանց սահմանները։ ...
«Տարակուսանքի տեղիք կու տայ, երբ այս փոքրամասնութեան մաս կազմող մեծագոյն՝ «Հայաստան» դաշինքի ղեկավարը՝ երկրորդ նախագահ Քոչարեան, չի վարանիր օր ցերեկով Հայաստանի պետական անկախութիւնը եւ ինքնիշխանութիւնը խնդրոյ առարկայ դարձնելու»։
ԱՐՄԱՆ ՊԱՂՏՈՅԵԱՆ
Հայաստանի քաղաքական առօրեային հետեւողներուն համար արդէն սովորական դարձած երեւոյթ է անցեալ Յունիսէն ...
Եթե քաղաքական ղեկավարությունը փող է գողացել, ապա այդ «մտավորականները» գողացել են ժամանակը, գաղափարը, հոգին: Նրանք, հանուն իրենց մի քանի կոպեկի, զրնգուն մեդալի ու սերտիֆիկատի, հանգիստ խղճով ապականել են մի ողջ դարաշրջան և հիմա էլ կանգնել ու իրենց իսկ փչացրած ժողովրդին անվանում ...
Դժվար է, անչափ դժվար է գաղափարականի համար տեսնել, թե ինչպես է իր պաշտած, սիրած, ընդունած մարդը, խումբը, կազմակերպությունը վերածվում ինչ որ ծռմռած մի երևույթի: Անչափ դժվար է համակերպվել, հասկանալ կամ ընդունել այդ ամենը: ...
ՀՅԴ֊-ում շարունակվող մտահոգիչ, աղաղակող անարդարությունների ու տիրող քաոսի, տեղեկատվական մեկուսացման ու տիրող անկարողության մասին այս նամակը խմբագրությանն է ուղարկել Հայաստանի ՀՅԴ անդամը, որի անունը հասկանալի պատճառներով չենք հրապարակում։
Ներկայացնում ենք նամակը՝
Հայաստանի մէջ ՀՅԴ-ն կազմակերպականօրէն այնքան տկար վիճակի մէջ է ու այնքան ...
Ընդհանրապես ինչ որ ընդգծված արհամարանք ու «հետապնդում» կա հայոց պատմության հզոր ու ուժեղ կերպարների նկատմամբ: Ասես ինչ որ անտեսանելի ձեռք ցանկանում է այնպես անել, որ հայոց պատմության ոչ մի մեծ կերպար մաքուր չմնա:
Միևնույն մարդուն երկու քաղաքական ուժ է հայհոյում ու մեկը նրան «պիցցայակեր ծախու շուն» է անվանում, իսկ մյուսը՝ «անհայրենիք լափակեր զոմբի թուրք»: Ու վայ նրան, ով հայտնվում է այս «մուրճի» ու «մանգաղի» պայքարի արանքում: Նրան քիչ է մնում խաչեն: