Ի տարբերություն արտասահմանյան հարուստ և հայտնի պարբերականների, հայկական լրագրերից շատերը հիմնականում ունենում են միակողմանի ֆինանսավորում, քիչ աշխատավարձ և ստիպված են լինում շատ հաճախ «հնարել» կամ հր
Քչերը չգիտեն, որ Րաֆֆու այդ խոսքը շարունակություն ունի, որում ասում է, որ «թուրքերն այսօր բռնի ուժով են գողանում մեր կանանց ու մանուկներին և տանում իրենց մոտ, իսկ վաղն էնպիսի հրապուրիչ պայմաններ կստե
Մի՞թե հնարավոր է մոռանալ այնպիսի թերթեր, ինչպիսիք էին «Մշակը», «Ազդարարը», «Եղբայրասերը», «Արծիվ Վասպուրականին», «Ազգասերը», «Տարեգրությունները», «Եղանակ Բյուզանդիանը», «Կովկասը», «Լրո Գիրը», «Մեղուն
Բայց քանի դեռ ՀՀ ԱԺ-ում իրար վրա շշեր շպրտելուց բացի ավելի արդյունավետ ոչինչ չի կատարվում, ապա այս ամբողջ թեման, գոնե ներկա դրությամբ անհուսալի բան է: Արայիկ Մկրտումյան Քանի դեռ ՀՀ Ազգային Ժողո
Հիմա նոյն այդ Լիբանանահայութիւնը ինքը կարիքը ունի ազգի մնացեալ տարրի զօրակցութեան։ Համազգային ծրագիրներու եւ ատոնցմէ բխող խրատներու կարեւորութիւնը չանտեսելով հանդերձ, այսօր անմիջական ու սարսափելի աղէ
Մենք կրկեսի վերածելու հայրենիք չունենք, բայց ցավոք սրտի հայրենիքը առայմ չունի «կրկեսից» դուրս այլ լուրջ ռեսուրս: Հակոբ Բադալյան Կան բավականին լուրջ հարցեր, որոնց շուրջ մենք պետք է խորհենք:
Երեկ մենք պիտի կրկնակի թնդությամբ ու կատաղությամբ երգեինք այդ երգը ու իրոք տոնեինք Անկախության հռչակագրի 31- ամյակը ու բոլորով երդում տայինք իրար, որ էլ երբևէ այնպիսի օրեր չեն գա, ինչպես եղան անցած տ
Պատերազմի օրերին ժողովրդին ոչ ոք բութ և անհասկացող չէր ասում։ Ընդհակառակը, բոլորն էլ հավաստում էին, որ մենք հերոսական ժողովուրդ ենք ու ընդունակ ենք ամենաանհնարին զոհողությունների։ Ինչպե՞ս պատահեց, որ
Պուտինյան ամբողջ իշխանությունը կառուցված է դրա վրա՝ «նա չի կարող պարտվել», «նա միայն հաղթում» է… Հակոբ Բադալյան Նոյեմբերի 9-ից հետո ռուսական այսպես ասած փորձագիտական մի բանակ անդադար փորձ
Կարող ենք նորից ու նորից հաշվել, թե քանի արկ չհերիքեց պատերազմի համար, քանի թոշակառուի թոշակ կերան նախկինները, քանիսինը պիտի ուտեն ներկաները և վերջում գալ եզրակացության, որ երկիրը երկիր չէ։ Իսկ երկիր
